Μεγάλη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην Κύπρο, επιχειρείται μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια από το ΥΠΠ και την Κυβέρνηση, να πλήξουν και να φιμώσουν τον συνδικαλισμό δια μέσου «δικτατορικών» μέτρων, παρεμποδίζοντας τους συνδικαλιστές να επιτελέσουν το έργο τους όπως προνοείται από το νόμο και τις διεθνείς συμβάσεις. Φαίνεται ότι οι κυβερνώντες δυσκολεύονται πολύ στην εξεύρεση «εξαγοράσιμων» συνδικαλιστών, επομένως προχώρησαν χωρίς κανένα απολύτως διάλογο, σε ετσιθελικές και παράνομες αποφάσεις.
Ένας από τους σκοπούς του συνδικαλισμού είναι η προστασία των εργασιακών και μισθολογικών συμφερόντων των μελών που εκπροσωπεί μια συντεχνία.
Δε νομίζω να υπάρχει κάποιος που να αμφισβητεί ότι εάν δεν υπήρχαν στο παρελθόν οι δράσεις και οι αγώνες των συνδικαλιστών, τα δεδομένα που αφορούν μισθούς και όρους εργασίας θα ήταν πολύ διαφορετικά σήμερα.
Αυτό που δικαιολογημένα μπορεί να επικρίνει κάποιος είναι τους «συνδικαλιστές» που προσπαθούν να αναρριχηθούν σε διάφορες θέσεις μέσω του συνδικαλισμού. Αυτούς δηλαδή που από την μια μέρα στην άλλη εξαγοράζονται με μια «απόσπαση» είτε σε υπουργείο, είτε στο προεδρικό, είτε κάπου αλλού όπου γίνονται συνοδοιπόροι με την εργοδοσία, πουλώντας αρχές και αξίες, τις οποίες υποτίθεται υπερασπίζονταν προηγουμένως. Αυτές οι πράξεις ορισμένων είναι που οδηγούν σήμερα στην ανυποληψία και στην απαξίωση του συνδικαλισμού.
Μπορεί αυτοί οι «συνδικαλιστές» να είναι λίγοι αλλά δυστυχώς στιγματίζουν και τους υπόλοιπους. Αυτοί οι λίγοι πρέπει να καταλάβουν ότι η υστεροφημία είναι το μεγαλύτερο και σημαντικότερο έπαθλο του συνδικαλιστή. Αυτοί οι λίγοι θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι οι αγώνες των συνδικαλιστών δεν είναι εφήμεροι, απεναντίας θα μείνουν αποτυπωμένοι στη συνείδηση και στην μνήμη αυτών που υπερασπίστηκαν για χρόνια αλλά ακόμα και των ίδιων των παιδιών τους που θα θυμούνται και θα περηφανεύονται για το έργο τους.
Η ΟΕΛΜΕΚ ως συνδικαλιστική αλλά και εκπαιδευτική Οργάνωση δεν αγωνίζεται μόνο για τα συγκεκριμένα- μισθούς, όρους εργασίας, αλλά και για την προάσπιση των συμφερόντων του δημόσιου σχολείου και το καλώς νοούμενο συμφέρον των μαθητών.
Λυπούμαι να παρατηρήσω όμως ότι το ΥΠΠ και η Κυβέρνηση έχουν αποτύχει να διαφυλάξουν το δημόσιο σχολείο και συνεχώς προχωρούν με «δήθεν» μεταρρυθμίσεις που στόχο έχουν την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας. Έχουν υιοθετήσει κατά γράμμα τις εκθέσεις της παγκόσμιας Τράπεζας και έχουν δαπανήσει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για μελέτες από μεγάλους λογιστικούς οίκους, για να μας αποδείξουν ότι η παιδεία είναι μόνο λογιστική πράξη. Εξάλλου είναι γνωστές και οι δηλώσεις του προέδρου του ΔΗΣΥ, περί προώθησης της ιδιωτικής παιδείας, προτάσσοντας μάλιστα οικονομικά κίνητρα σε αυτούς που επιθυμούν να ενταχθούν σε ιδιωτικά σχολεία.
Τέλος, οι συνδικαλιστές και η βάση των εκπαιδευτικών πρέπει να μείνουμε ενωμένοι, γιατί χωρίς τη βοήθεια και τη στήριξη του κλάδου, τίποτα δεν μπορεί να επιτευχθεί. Είναι επόμενο να γίνουν επιτηδευμένες προσπάθειες από κάποιους, προσπαθώντας να διχάσουν τους εκπαιδευτικούς αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα τους. Οι αγώνες για δικαίωση του έργου των εκπαιδευτικών αλλά και για την προστασία του δημόσιου σχολείου πρέπει να είναι κοινοί και επιβάλλεται να συνεχιστούν μέχρι τέλους. Εάν χαθούν αυτοί οι στόχοι, τότε ο συνδικαλισμός απέτυχε και καλύτερα οι συνδικαλιστές να πάμε στα σπίτια μας.
ΑΝΤΡΕΑΣ ΜΑΥΡΑΤΣΑΣ
*Μέλος του ΚΔΣ ΟΕΛΜΕΚ / ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΚΙ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
Πηγή: Paideia News
ΣΧΟΛΙΑ